تمایلات جدایی‌طلبانه در کانادا از سال گذشته کم رنگ‌تر شده است
براساس یک نظرسنجی، تقریباً از هر پنج کانادایی یک نفر تصور می‌کند که استان آنها به عنوان بخشی از کشور کانادا وضعیت بهتری خواهد داشت و ۱۳ درصد از کانادایی‌ها معتقدند که استان آنها بهتر است به ایالات متحده بپیوندد.
۱۹ اوت ۲۰۲۱
به گزارش ونکوور ایز آسم (Vancouver Is Awesome) به نقل از ماریو کانسکو (Mario Canseco) رئیس شرکت Research Co – هر سال، شرکت تحقیقاتی و رسانه‌ای گلیشر مدیا (Glacier Media) از کانادایی‌ها در مورد نظراتشان در مورد جدایی و پیوستن به ایالات متحده و وضعیت امور تحت سیستم نخست وزیری و نخست وزیر فعلی پرسش‌هایی را مطرح می‌کند.
در سال ۲۰۲۱، جمع‌آوری این اطلاعات با جمع‌آوری اطلاعات کانادایی‌ها برای انتخابات فدرال، هم‌زمان شد.
تنها ۱۳ درصد از کانادایی‌ها معتقدند که بهتر است استان آنها به ایالات متحده بپیوندد و به یک ایالت از آمریکا تبدیل شود؛ که این رقم از ماه مه سال ۲۰۲۰ چهار درصد کاهش یافته است. این احساس در آلبرتا (۱۷ درصد) و همچنین کبک (۱۷ درصد)، کمتر است. در ساسکاچوان و مانیتوبا (۱۴٪)، انتاریو (۱۳٪)، بریتیش کلمبیا (۱۲٪) و در آتلانتیک کانادا (نیو برانزویگ، نیوفوندلند و لابرادور، نووا اسکوشیا و جزیره‌ی پرنس ادوارد) (۱۰٪) بوده است.
تقریباً از هر پنج کانادایی یک نفر (۲۱٪) فکر می‌کنند که استان آنها به عنوان بخشی از کشور کانادا وضعیت بهتری دارد که سه امتیاز در سال گذشته کاهش یافته است. اما رکود آشکار در استانی است که در آن برخی از مردم اخیراً با جدایی معاشقه کرده‌اند و افت قابل توجه در استان دیگری که دو رفراندوم در این زمینه در ۱۹۸۰ و ۱۹۹۵ برگزار کرد.
نسبت آلبرتایی‌هایی که از جدایی در این مورد حمایت می‌کنند دقیقاً در سال ۲۰۲۱ با سال ۲۰۲۰ (۲۸٪) یکسان است. این بدان معناست که در یک سالی که بحث‌های گسترده‌ای در مورد نحوه برخورد آلبرتا با اتاوا و ایجاد حزب ماوریک (Maverick Party) انجام شده، شاهین ترازو به هیچ وجه حرکت نکرده است.
وضعیت در کبک چشمگیرتر است. در سال ۲۰۲۰، ۳۶ درصد از مردم کبک احساسات جدایی طلبانه داشتند. امسال، این نسبت به ۲۵ درصد کاهش یافته است، که به سختی “شرایط برنده شدن” که مرحوم لوسین بوچارد (Lucien Bouchard) در اواخر دهه ۱۹۹۰ آرزو داشت را فراهم می‌کند. این کاهش با ناپدید شدن مداوم پارتی کبکوآ (Parti Québécois) استانی و سهم کمتر رای در بلوک کبکوآ (Bloc Québécois) فدرال همراه است (۲۶ درصد در نظرسنجی ماه ژوئن، با ۳۹ درصد برای لیبرال‌های فدرال).
تقریباً نیمی‌از کانادایی‌ها (47٪) فکر می‌کنند که استان آنها با نخست وزیری متفاوت وضعیت بهتری خواهد داشت. با این حال، همانطور که در سراسر همه‌گیری کووید-۱۹ اتفاق افتاده بود، میانگین کل کانادا می‌تواند گمراه کننده باشد. در حالی که کمتر از دو نفر از هر پنج ساکن بریتیش کلمبیا (۳۶ درصد) و کبک (۳۸ درصد) آرزوی یک نخست وزیر متقاوت را دارند، این نسبت در انتاریو به ۵۴ درصد و در آلبرتا به ۶۸ درصد افزایش می‌یابد.
در دسامبر ۲۰۱۹، هنگا‌می‌که کووید-۱۹ هنوز با سواحل کانادا فاصله داشت، ۶۰ درصد از مردم انتاریو و ۵۷ درصد از آلبرتایی‌ها از عملکرد داگ فورد (Doug Ford) و جیسون کنی (Jason Kenney) ناراحت به نظر می‌رسیدند. این همه‌گیری به این دو نخست وزیر اجازه نداده تا دوباره با رای دهندگان ارتباط برقرار کنند. از آن زمان، نتایج کمی‌نسبت به فورد مهربان‌تر و برای کنی به مراتب بدتر بوده است.
همچنین در دسامبر ۲۰۱۹، تنها دو ماه پس از آخرین انتخابات فدرال، نیمی‌از کانادایی‌ها (۵۰ درصد) تصور می‌کردند که استان آنها با نخست وزیری دیگر بهتر خواهد بود. دشمنی در سراسر کانادا با جاستین ترودو در سال ۲۰۲۰ به ۳۸ درصد کاهش یافت، اما در سال ۲۰۲۱ به ۴۷ درصد افزایش یافت.
نیمی‌از آلبرتایی‌ها (۵۰ درصد) معتقدند ترودو نخست وزیر خوبی نبوده است، اما این نتیجه از آنچه در سال ۲۰۲۰ (۵۴ درصد) و ۲۰۱۹ (۶۵ درصد) مشاهده شد کمتر است. احساسات بد نسبت به اتاوا در این استان از بین نرفته، اما مطمئناً فروکش کرده است. در کبک، تنها ۳۷ درصد از ساکنان فکر می‌کنند که با شخص دیگری که مسئولیت دولت فدرال را برعهده داشته باشد، وضعیت بهتری خواهند داشت که به طور قابل توجهی با نتایج دو سال گذشته هم‌آهنگ است.
در این اعداد چیزهای قابل توجهی وجود دارد، به ویژه با توجه به اینکه در حال حاضر انتخابات فدرال در ۲۰ سپتامبر پیش رو است. حزب بلوک کبکوآ در زمانی که دیگر در ذهن مردم کبک جدایی‌طلبی چندانی وجود ندارد، از همان حمایتی که در انتخابات گذشته از آن برخوردار بود، دیگر برخوردار نیست.
در اوایل ماه جاری کمتر از ۱٪ از رای دهندگان در بریتیش کلمبیا که تصمیم خود را گرفته بودند، از حزب ماوریک حمایت می‌کردند. ممکن است تعداد آنها در استان‌های دیگر با شروع مبارزات انتخاباتی بیشتر باشد، اما موفقیت آنها بستگی به تعداد نامزدها و محل نامزدی آنها دارد.
این نکتهٔ مهمی است که دیدگاه‌های تجزیه‌طلبانه با ادراک افرادی که مسئول دولت‌های استانی هستند، گره خورده است. فرانسوا لگو (François Legault)، نخست‌وزیر کبک که با ۳۷ درصد آرا در سال ۲۰۱۸ انتخاب شد، همچنان دارای یکی از برترین رتبه‌ها در مدیریت همه‌گیری است. بسیاری از ساکنینی که سه سال پیش به حزب او رای ندادند، اکنون تصمیمات دولت او را تایید می‌کنند.
در آلبرتا، همه چیز متفاوت است. در سال ۲۰۱۹ جیسون کنی (Jason Kenney) با ۵۵ درصد، اکثریت آراء را به دست آورد؛ اکنون دو سوم ساکنان آن استان آرزو می‌کند که شخص دیگری به غیر از او مسئولیت داشته باشد. هم اکنون به احتمال برخورد با یک آلبرتایی که از کنی ناراضی است بیستر است تا با فردی که از ترودو ناراحت باشد.
وضعیت در آلبرتا تغییر بزرگی در پویایی مبارزات انتخاباتی پیش‌رو را نشان می‌دهد، به ویژه هنگامی که ما به موفقیت محافظه‌کاران فدرال (United Conservative Party) در آلبرتا فکر می‌کنیم تنها چند ماه پس از پیروزی استانی کنی در حزب محافظه کار متحد در سال ۲۰۱۹ (با ۶۹ درصد از آرا) و ۳۴ کرسی از ۳۵ کرسی مجلس عوام). تصادفی نیست که تبلیغات رادیویی و تلویزیونی در انتقاد از محافظه‌کاران وقت خود را به طور خاص به کنی اختصاص داده‌اند.
ماریو کانسکو (Mario Canseco) رئیس شرکت Research Co می‌گوید:
این نتایج بر اساس یک مطالعهٔ آنلاین است که از ۱۲ تا ۱۴ اوت ۲۰۲۱ از ۱۰۰۰ بزرگسال در کانادا انجام شده است. داده‌ها بر اساس آمار سرشماری کانادا از نظر سن، جنس و منطقه میانگین وزنی گرفته شده است. حاشیه خطا، که تنوع نمونه را اندازه‌گیری می‌کند ، مثبت یا منفی ۳.۱ واحد درصد ، ۱۹ بار از ۲۰ است.
