اجرای دی‌جی ونکووری در قطار اسکای‌ترین

۲۸ مارس ۲۰۲۱

به گزارش مگان لالوند (Megan Lalonde) از ونکوور ایز اسم (Vancouver is Awesome) -کوجی آیکن (Koji Aiken) بنیانگذارِ شرکتِ موسیقیِ کومو پرموشنز (Kumo Promotions) که برای رویدادهای متفاوت در ونکوور کار می‌کرد، در روزهای ابتدایی همه‌گیری، به یکی از خلاقانی تبدیل شد که به سیستم‌های آنلاین روی آوردند. در دوران کرونا، که هیچ رویدادی برگزار نمی‌شد، تیم کومو شروع به پخشِ موسیقیِ زندهٔ هفتگی از استودیو۷۱۰ کرد. استودیویی چندرسانه‌ای در مرکز شهر ونکوور، که برای کمک به صحنهٔ موسیقی رقصِ الکترونیکِ شهر، یا همانElectronic Dance Music یا به طور اختصار EDM تلاش می‌کند.

آیکن می گوید ” ایدهٔ کلی موسیقی زندهٔ آنلاین، فکری بود تا بتوانیم برای دی‌جی‌هایی که در دوران کووید -۱۹ فرصت زیادی را از دست داده بودند، بستری فراهم کنیم. ما از ماه اکتبر تا فوریه آنجا مشغول بودیم، اما پس از مدتی تازه متوجه شدیم که برنامه آنلاین ما، مانندتوایچ (Twitch) و سایر استودیوهایی بود، که این نوع خدمات را ارایه می‌کردند. واقعاً بازار بیش از حد اشباع شده بود و آنچه که ما انجام می‌دادیم، لزوماً متفاوت از کار آنها نبود.

هنرمندانِ استانِ بی‌ سی، مانند آیکن، با گذشت یک سال، همچنان با وضعیت فعلی همه‌گیری، را ترغیب می‌کند تا از در شرایطِ ثابتِ گذشته نمانند و روش‌های جدیدتر و خلاقانه‌تری برای به اشتراک گذاشتن هنرِ خود، پیدا کنند.

این جوان ۲۳ ساله می‌گوید: “همانطور که پخش‌ موسیقی زنده خارج از استودیو موفقیت‌آمیز بود، احساس می‌کردیم می‌توانیم کارهای بیشتری برای به دست آوردن قلبِ جریانِ موسیقی ونکوور، انجام دهیم.” تولید و نمایش موسیقی با دیدن مناظر شهری. بنابراین ما فکر کردیم، چرا کاری دیوانه وار انجام ندهیم؟ چرا یک برنامهٔ زندهٔ دی جی بر روی مکان های نمادین ونکوور تنظیم نکنیم؟ ”

برای آیکن، که خودش را DJ K-OG معرفی می‌کند، این فکر به معنای آن بود که صبح یکشنبه ۲۸ مارس، صبح زود بیدار شود و به سمت ایستگاه Expo Line اسکای‌ترین برود. تجهیزات این دی جی جوان در قسمت انتهایی قطار گذاشته شد و با حرکت ‌قطار، آیکن با هدفون و همکارانش با دوربین تقریباً یک ویدئوی ۳۰ دقیقه‌ای را فیلمبرداری و ضبط کردند.

در این ویدئو، با عنوان “صداهای شهر”، آیکن با ماسک در قطاری خالی ایستاده که با سرعت در امتداد مسیرها می‌چرخد و او در حال پخش آهنگ‌های خودش است. تصاویرِ این ویدیو، بین تصویر خودِ آیکن و چشم اندازهای زیبای شهر ونکوور که از قطار دیده می‌شود، ورق می‌خورد. آیکن هم فهرستی از تنظیماتِ موسیقی که متشکل از پریمیکس آهنگ‌های کلاسیک‌هایی مانند “Ms. Jackson” و Lean On”” است را پخش می‌کند.

بدیهی است که پروژه‌ای از این دست باید از قبل با ترنس لینک هماهنگ شده باشد ، درست است؟

آیکن می‌گوید اشتباه است.

او با خنده اذعان می‌کند: “ما در واقع هیچ اجازه‌ای نگرفتیم.” “ما تصمیم گرفتیم که سعی کنیم سوار یکی از اولین قطارها شویم … و سعی کردیم تا حد امکان مزاحم کسی نشویم.” آیکن اضافه می‌کند، با در نظر گرفتنِ مقرراتِ کووید-۱۹ که در سراسر استان وجود دارد، “بدیهی است که ما نمی‌خواهیم در صورت وجود افراد زیاد در قطار، چنین کاری را انجام دهیم.”

اقدام دیگری که آیکن برای جلوگیری از ایجاد مزاحمت برای مسافران دیگر انجام داد، این بود که صدا از طریق آمپلی فایر فقط از هدفون آیکن پخش می‌شد، تا صدا مزاحمتی برای دیگران ایجاد نکند.

علی رغم این واقعیت که آیکن در حال پخش موسیقی در دیسکو، ولی در واقع خاموش بود، و هیچ کس دیگری نمی‌توانست موسیقی او را بشنود. یک میزِ کامل از تجهیزات میکس موسیقی و گروه فیلمبردار با دوربین هایشان در عقب قطار بود، که او می‌گوید “جای تعجب است که ما هیچ نظری یا اعتراضی از مسافران قطار دریافت نکردیم.” “چند نفر بودند که به قطار رفت و آمد می‌کردند، اما آنها به فکر مسایل خود بودند و تصور می‌کردند که این فیلمبرداری از طرف کارکنان خودِ ترنس‌لینک و یا جاهای دیگر است.”

آیکن با نگاه به آینده می‌گوید او و همکارانش امیدوارند که این ایدهٔ پخش موسیقی را از وسایل حمل و نقل زمینی به حمل و نقل دریایی ببرند.

وی با خنده توضیح می‌دهد: “قدم بعدی فراتر از این قطار و با سی‌باس (Sea Bus) است، اما بدیهی است که این کار کمی دشوارتر خواهد بود.” “من ممکن است واقعاً مجبور شوم به ترنس‌لینک مراجعه کنم تا اجازه این کار را از آنها بگیرم.

صرف نظر از اینکه آیا آیکن قادر است این نوع موسیقی را در وسایل مختلف حمل و نقل عمومی حفظ کند یا خیر، او می‌گوید “هدف کل این ویدیو این است که واقعاً سعی کند، سایر افراد خلاق در ونکوور را تشویق کند که از اتاق نشیمن بیرون آمده و چیزهای جدیدی را امتحان کنند. مکان‌های جدید را کشف کنند و واقعاً مرزهای کاری را که می توان با پخش موسیقی زنده انجام شود، را از بین ببرند”.

“من واقعاً امیدوارم که مردم ونکوور بتوانند به نوعی از این ایده الهام گرفته و در کارهای خود، به نمایش جنبه های دیگر شهر ونکوور بپردازند.”