نقاشی دیواری در نقاشی دیواری در مرکز شهر ونکوور خشم مردم در شبکه‌های اجتماعی را برانگیخت
۲ مارس
به گزارش Vancouver is awesome – این نقاشی دیواری با عنوان “بوسهٔ پروانه” در خیابان رابسون (Robson) شماره ۱۰۴۶، نزدیک تقاطع خیابان بورارد (Burrard) واقع شده و در جشنواره نقاشی دیواری ونکوور ۲۰۲۰ (VMF) قرار گرفت. اویولا مایلهات (Ovila Mailhot)، هنرمند، می‌گوید این پروانه نماد رشد و زیبایی است.
مایلهوت که یک هنرمند خودآموخته از بومیان کوست سالیش (Coast Salish) است می‌نویسد: “یک پروانه در طول عمر خود تغییرات زیادی را تجربه می‌کند و در رشد کامل، زیبایی و رنگ واقعی خود را نشان می‌دهد. ”
چهارشنبه (۳ مارس) یک کاربر تصویری از نقاشی دیواری را در رسانه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشت و اظهار داشت: “گاهی اوقات من از انسان‌ها متنفر می‌شوم . . . آیا قانونی وجود ندارد که کسی با اسپری بر هنر دیگران رنگ نپاشد؟ ”
مردم طی تقریباً یک روز، حدود ۲۰۰ بار در مورد این تخریب اظهارنظر کرده‌اند، اکثریت قاطع آن‌ها گفته‌اند که این ظالمانه است و متاسفانه انجام شده است. بعلاوه، چند نفر پرسیده‌اند که آیا قانونی نانوشته در بین هنرمندان گرافیتی وجود دارد که باعث جلوگیری از تخریب کار یکی توسط شخص دیگری شود؟
در پاسخ به این نکته، تعدادی گفته‌اند که دیوارنویسی هیچ قانونی ندارد. و در هر صورت “مگر قانون دیوارنویسی بی‌قانونی نیست؟”
کاربری نوشته، “اوه، بله، خلاقیت دوباره هنرمند اصلی را بازتعریف می‌کنید. شما می‌توانید این هنر را از همه نظر ارتجاعی بدانید”، در حالی که کاربر دیگری استدلال می‌کند که “شما هرگز کار هنری یک هنرمند دیگر را خراب نمی‌کنید. ”
آندره کورتیس (Andrea Curtis)، مدیر اجرایی جشنواره نقاشی دیواری ونکوور (Vancouver Mural Festival)، به Vancouver Is Awesome گفته است که هر نقاشی دیواری در جشنواره توسط برگزارکنندگان برای یک دوره دو ساله حفظ می‌شود. وی اضافه می‌کند که شرکت خداحافظ گرافیتی اثر این هنرمند را پاک می‌کند.
کورتیس ابراز تاسف می‌کند: “این متأسفانه اغلب اتفاق می‌افتد. ” “به طور کلی، به محض اینکه هوا بهتر شود، خرابکاری دوباره شروع می‌شود. خصوصاً اکنون که فعالیت‌های جمعی کمتری در دسترس است. ”
اویولا مایلهات در بیوگرافی VMF خود می‌نویسد که او پنج سال است که هنر خلق می‌کند و از به اشتراک گذاشتن این قطعه بسیار هیجان‌زده است.
“می‌خواهم زیبایی هنر مردم سالیش را به اشتراک بگذارم. احیای مجدد تکنیک‌ها و رویکرد هنر بومی. ابراز وجود با استفاده از عناصر هنری سالیش که به نسل‌ها منتقل شده است.
“استفاده از رنگ‌های تند، پر تحرک، سیال و متناسب، سبک و روش بیان من بوده است. من فکر می‌کنم در طرح بوسه پروانهٔ من، این به خوبی برای مانده. ”
در واکنش به این خبر، مایلهوت به نشریه Vancouver Is Awesome می‌گوید، که او نمی‌فهمد چرا کسی باید چنین کاری کند، اما خوشحال است که مردم ونکوور می‌توانند گنین آثاری را سالم و بدون آسیب دیگی نظاره‌گر باشند ببینند برای مدت زمان طولانی.
وی می‌افزاید: “امیدوارم که بتوان خربکای‌های نقاشی دیواری آن تمیز کرد و مردم هنوز هم بتوانند کنار آن در خیابان قدم بزنند و زیبایی آن را بدانند. ”
